- corroboro
- corrōbŏro, āre, āvi, ātum
- tr. - fortifier dans toutes ses parties, rendre fort, renforcer.
- corrobare militem opere, Suet. Galb. 6, 3 : fortifier le soldat par le travail.
- corroborati, Cic. Fin, 5, 58 : étant fortifiés.
- corroborare se, Cic. Cael. 11 : prendre de la force, arriver à maturité.
- corrobare conjurationem, Cic. Cat. 1, 38 : fortifier la conjuration.
- corroborata vetustate audacia, Cic. Mil. 32 : audace fortifiée par le temps.
- aetas corroborata, Cic. Cael. 41 : âge affermi, mûr.
* * *corrōbŏro, āre, āvi, ātum - tr. - fortifier dans toutes ses parties, rendre fort, renforcer. - corrobare militem opere, Suet. Galb. 6, 3 : fortifier le soldat par le travail. - corroborati, Cic. Fin, 5, 58 : étant fortifiés. - corroborare se, Cic. Cael. 11 : prendre de la force, arriver à maturité. - corrobare conjurationem, Cic. Cat. 1, 38 : fortifier la conjuration. - corroborata vetustate audacia, Cic. Mil. 32 : audace fortifiée par le temps. - aetas corroborata, Cic. Cael. 41 : âge affermi, mûr.* * *Corroboro, corroboras, pen. cor. corroborare. Sueton. Cic. Fortifier, Enforcir, Corroborer.
Dictionarium latinogallicum. 1552.